De AFM is onlangs een discussie gestart over de wijze waarop vermogensbeheerders hun beheervergoeding rekenen. Nu is dat veelal een percentage over het vermogen onder beheer, maar de AFM zou graag zien dat de beheervergoeding voortaan op uur-basis in rekening wordt gebracht, het zo geheten uurtje-factuurtjemodel.

Aan deze wens van de AFM kleven natuurlijk voor en nadelen.

Voordelen

Een belangrijk voordeel van het uurtje-factuurtjemodel is dat de klant duidelijk gespecificeerd krijgt waarvoor hij betaald. Op deze manier wordt het transparant en is de klant in staat om de toegevoegde waarde van de vermogensbeheerder goed te kunnen beoordelen.

Ander voordeel is dat voor de bovenkant van de markt het uurtje-factuurtje model waarschijnlijk zal leiden tot lagere kosten. Mocht dit het doel van het uurtje-factuurtjemodel zijn van de AFM dan kan je dit ook realiseren door een plafond in te stellen op de vergoeding.

Nadelen

Waar de AFM niet goed over nagedacht lijkt te hebben zijn de nadelige gevolgen van het uurtje-factuurtjemodel voor de klant. Zo zorgt dit model er voor dat met name de klant aan de onderkant van de markt duurder uit zal zijn dan klanten met een groter vermogen, immers de vermogensbeheerder zal een minimum aantal uren moeten besteden aan de klant om te kunnen voldoen aan zijn zorgplicht. Hierdoor zal de klant met relatief kleiner vermogen sneller geneigd zijn het beheer in eigen hand te nemen, met alle gevolgen van dien.

Ander belangrijk nadeel zal zijn dat vermogensbeheerders meer gaan sturen op het introduceren van eigen producten en beleggingsfondsen, waar zij in dit geval dan voornamelijk hun inkomsten uit halen. Hierdoor wordt de alom door de AFM gewenste transparantie en onafhankelijkheid om zeep geholpen.

Nog een belangrijk nadeel is dat een vermogensbeheerder in geval van een uurtje-factuurtje meer werkzaamheden zal kunnen toeschrijven aan een relatie dan noodzakelijk is voor het beheer van de effectenportefeuille. Anders gezegd dus werkzaamheden verrichten om uren in rekening te kunnen brengen, ongeacht het resultaat. Dit is ook oncontroleerbaar. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het bestuderen van researchrapporten of jaarverslagen van bedrijven. Bij een procentuele vergoeding heeft de beheerder nog een prikkel om een goed resultaat neer te zetten voor de klant. Indien het beheerd vermogen stijgt, stijgen de inkomsten immers ook.

 Win-Win situatie

Mijn conclusie is dat een procentuele vergoeding een win- win situatie oplevert. Wanneer de vermogensbeheerder een goede prestatie behaalt stijgt het vermogen van de klant in waarde. Dit levert uiteindelijk ook een voordeel op voor de vermogensbeheerder aangezien hij in deze een percentage kan rekenen over een groter vermogen wat hem in absolute zin dus meer oplevert. Wel is een plafond aan de maximale vergoeding een simpele oplossing om de bovenkant van de markt geen exorbitante vergoedingen te laten betalen.

Bron: DE BELEGGINGSASSISTENT, 13-06-2014